Schoenendoos van mijn herinnering

Uit de schoenendoos van mijn herinnering
loert het duister met een blinde ongeordendheid
naar een alsmaar andere tijd
met alsmaar andere vragen

In de schoenendoos van mijn herinnering
ligt het grijze stof dat niet kan slapen
voordat alles wat me bindt is overleden

De verwarring rijdt op vreemde
witte schapen door de landen van mijn
vreugde en een land zoals er
vele landen zijn met gaten vol
vergetelheid en liefdevolle woorden
waarvan ik niet meer weet door wie ze
zijn gesproken en of ze wel gesproken zijn

Elke schoenendoos is chaos en een
doos is nog maar klein, laat me
dromen van de dozen vol met foto's
die door niemand ooit genomen zijn

25.3.09